ایده‌ی نگارش نمایش «دوباره عمومی» در مواجه با یک اثر نمایشی شکل گرفت. در این فکر که نمایش اساسا پدیده‌ای کیچ و غیرواقعی است. اصالت ندارد. احوالات و رفتار بازیگر تا هرآنچه روی صحنه دیده یا شنیده می‌شود ساختگی است. اما پشت صحنه‌ی نمایش، در فاصله‌ای کوتاه به اندازه‌ی یک دیوار یا پرده، همه چیز واقعی و اصیل است. از تنش‌های آدمها تا سکوتها و احوالاتشان. یک دیوار که مرز میان واقعی و غیرواقعی می‌شود. مرز میان حقیقت و مجاز. بر پایه‌ی این ایده‌ی محرک کار نگارش نمایش به سرانجام رسید.
اطلاعات تکمیلی دوباره عمومی از طریق روابط عمومی پروژه منتشر خواهد شد.
