درباره‌ی کمدلباس

«ويـليام استافـورد» معتقد است: «نـوشتن بزرگ‌ترين دستاورد بشرى به حساب مى‌آيد، راهی است براى كشف‌هاى بى‌شمار، آنكه زندگيش را با نوشتن پى مى‌گيرد، جهان را راز آلـوده‌تر درمى‌يـابـد.» سهرودی می‌گـویـد: «آنچه قائم است کلمه است و آنچه خراب می‌شود، هیکل کلمه است.» از این رو در نوشتن، تخیل و تفكر «کلمه» امكان و ابزاری است ویژه که به کار می‌آید. کمدلباس شیوه‌ای است که بر نوشتن و خلاقیت تمرکز دارد. در ایـن شیـوه، شناخت کلـمه و زبان بنیادی‌ترین ابزار ممکن در خدمت خلق و تالیف ایده و اثرند. در کمدلباس همه چیز از کلمات شروع می‌شود. کلماتی که شکل، جنس، جنسیت، رنگ، موسیقی و ... دارند. در تلاشیم تا پس از اتودهـا و بازی‌ها و مطالعاتی در زمینه‌ی نوشتن و شناخت کلمه، زبان، تمرین چگونه دیدن، شنیدن و نوشتن رویـداد با رویکردهـای مختـلف، توانمـندی لازم در نوشتن به زبان ساده و منحصر به فرد حاصل ‌شـود. تخیل، تجربه، ناخودآگاه، آگاهی و احساسات مباحث کلیدی دیگر در این شیـوه‌اند. اينكه چطور هنـگام نوشتن، منحصر به فرد باشيم. «زبان نوشتـار را چگونه می‌توان با زبان ذهن هماهنگ كرد؟» یا «چگونه زبان ذهن را به واسطه‌ی نوشتن خودآگاه كنيم؟» پرسش‌هایی هستند که در کمدلباس مـورد مطالعـه قرار می‌گیرند. پس از مبحث نـوشتن، خلاقيت سرفصـل کلیدی دیگر کمدلباس است. شناخت و استفاده از الگوریتم‌های هندسی مبتنی بر کلمه برای ایده‌پردازی و توسعه‌ی نشانگان فردی از دیگر موضوعاتی است که در کمدلباس مورد تمرکز قرار می‌گیرد. هر كلمـه آبستن هـزاران كلمـه‌ى ديـگر است. در کمدلباس كشف زنجيره‌ى معانی كلمات و دامنه‌ی انضمامی آن‌ها اساس توسعه‌ی ذهن است. از مرگ و عشق به بى‌وزنى مى‌رسيم، از بى‌وزنى به پَر، از پر به بالش و بعد تركيب مرگ و بالش را در سكانس آخر فيلم «عشق» اثر «هانكه» پيدا مى‌كنيم، يا در داستان «دوباره از همان خيابان‌ها»ى بيژن نجدى. «هانس هولبـاين» در نقاشى خود مسيـح را طورى در گور ترسيم مى‌كند كه انگارى اين نعش ديگر هرگز از گور برنخواهد خواست. مسيحى كه خود مرگ را مداوا مى‌كرد. شايد آنچه هولباين را در اين ترسيم توانمند می‌كند درک او از كلمات «مرگ» و «مداوا»ست.